نیایش های دکتر شریعتی

خدایا به من « تقوای ستیز » بیاموز تا در انبوه مسؤلیت نلغزم و از « تقوای پرهیز » مصونم دار تا در خلوت عزلت نپوسم .

خدایا پارسایان بزرگی را که در انزوای ریاضت و عزلت پاک عبادت یا علم یا هنر ، به « کشتن نفس » کمر بسته اند ، هر چه زودتر توفیقشان ده ! تا در این طبیعت خوب خدا ، که هر موجودی را جز اینها معنایی است و در این اندام زنده جهان هر ذره ای را سلولی و در این نظام هماهنگ خلقت هر مخلوقی را جز این پاکان پوک یا پوکان پاک نقشی است ، جایی برای حشره ای که می داند چرا زندگی می کند تنگ نباشد و خلقت از بیهودگی و عبث پاک گردد .

خدایا رحمتی کن تا ایمان ، نام ونان برایم نیاورد ، قوتم بخش تا نانم را وحتی نامم را در خطر ایمانم افکنم تا از آنها باشم که پول دنیا را می گیرند و برای دین کار می کنند نه از آنها که پول دین را می گیرند و برای دنیا کار می کنند .

خدایا مرا از این فاجعه پلید « مصلحت پرستی » که چون همه کس گیر شده است وقاحتش از یاد رفته و بیماری یی شده است که از فرط عمومیتش هر که از آن سالم مانده باشد بیمار می نماید مصون بدار تا به رعایت مصلحت ، حقیقت را ذبح شرعی نکنم .

 
تاج از فرق فلک برداشتن

جاودان آن تاج بر سر داشتن

در بهشت آرزو ره یافتن

هر نفس شهدی به ساغر داشتن

صبح ، از بام جهان چون آفتاب

روی گیتی را منور داشتن

شامگه ، چون ماه رویا آفرین

ناز بر افلاک و اختر داشتن

چون صبا در مزرع سبز فلک

بال در بال کبوتر داشتن

بر تو ارزانی ، که ما را خوشتر است

لذت یک لحظه : مادر داشتن


تقدیم به مادر مهربانم که هر چقدر از فداکاریهاش بگم کم گفتم

فقط می تونم بگم عزیزترینم زندگی رو بدون تو یه لحظه هم نمی خوام

اگه می تونستم آسمونو لمس کنم پر نور ترین ستاره مال تو بود

روزت مبارک